Таһир – Зөһрә читтә торсын
[…] – […] дигәндә.
Сезнең кебек иң матур пар
Юктыр бүтән бер җирдә дә.
Иң гүзәл дә иң якын да
Пар булып сез йөрисез.
Әрләшсәгез… дөньяда
Бер кемне дә күрмисез.
Сездә сөю, сездә ялкын
Барысыннын да күбрәк
Ник, нигә соң көттерәсез –
Өйләнешегез тизрәк!!!
Мин үземне бүген бик бәхетле хатын-кыз итеп хис итәм.
Чөнки минем янәшәмдә мине тәрбияләп үстергән, укыткан, тормыш офыгында йөзәрлек нык канат биргән әтием белән әнием бар. Зур рәхмәтләремне әйтеп, мин аларга сәламәт, озын гомер телим.
Минем бергә уйнап үскән, куаныч-көенечләремне уртаклашкан бертуган [апа / абый / сеңел] бар. Без бергә, бик тату, бердәм булып үстек. Киләчәктә дә шулай аралашып күңелле яшәсәк иде.
Минем бүген безне хөрмәт итеп килгән туганнарым бар. Барысына да рәхмәт аларга.
Минем эч серләремне уртаклашкан, кирәк чакта ярдәм иткән тугры дусларым бар.
Һәм, ниһаять, янәшәмдә туганым кебек якын, дустым кебек ышанычлы, яраткан кешем син – [ирем] бар. Безнең уртак тормышыбызга корган өмет – ниятләребез акланыр дип уйлыйм.
Ул гына да түгел минем инде хәзер, яңа туганнар белән бергә икенче әтием белән әнием дә бар. Рәхмәт аларга мине шулай үз кызлары шикелле күреп килен итеп төшергәннәре өчен.
Шуларны уйлыйм да, мин үземне бик бәхетле дип уйлыйм. Һәм бу бәхетебез уртак булыр дип ышанам….
Рәхмәт барыгызга да.
