Тазбаш

Үзебез Әни булгач баланың нинди газиз, кадерле булуын аңладык.

Чынлап та, бала гомернең һәр мизгелен сөенеч, шатлык  белән тутыручы икән. Уйласаң без һәммәбез дә балалар. Безнең дә әниебез бар. Иң якын, иң хөрмәтле кешебез- әниебез бар.  Безнең әни [авыл] авылында яшәүче [исеме, әтисенең исеме (отчество)].

Ул - безнең өчен бердәнбер иң кадерле, олы зат.

Ул - әтиебез белән безне үстергән, аякка бастырган, борчылган, күпме куанычлар, бәхетләр  кичергән кеше.

Ул - һәркөнне күңел җылылыгы бирүче, киләчәккә өмет, ныклылык, таяныч булучы үрнәк.

Ул - бар туганнарны, балаларны, кияү-оныкларны бер түгәрәк өстәл янына туплаучы.

Ул - гомер уртасына якынлашучы  гап-гади хатын кыз.

Кадерлебез, сине шушы бәйрәмең белән ихластан тәбриклибез. Теләкләрнең бары изгесен, бары яктысын чын күңелдән сиңа юллыйбыз.

Илленче яз синең бусагада

Илленчесе, түгел йөзенче

Узсын әйдә, картайсыннар еллар

Тик картайтма бары күңелеңне.

Һәрчак шулай яшьлек дәрте синдә

Янып торсын җәйге учактай

Саулык, байлык, күп шатлыклар

Чиксез булсын язгы офыктай.

Без көйләгән хөрмәт бишегендә

Тибрәлгәндә сайрар асылкош

Син бәхетле, Син бәхетле

Син бәхетле диеп, хатын кыз.