Зур урман эчендә, бер алан уртасында тылсымчы яшәгән. Аның бер көтү сарыгы булган ди. Көн саен ул шуларның берсен суеп ашый торган булган. Сарыклар тылсымчыга бик күп борчу китергәннәр – алар урман буенча таралышканнар һәм тылсымчы бер сарыкны тотарга, ә калганнарын бер көтүгә җыярга озак вакытын исраф иткән. Әлбәттә, ул суярга җыенган сарык моны сизенгән һәм бик каты карышкан, ә аның акырган тавышлары башкаларны куркуга салган.
– Мин сине һич тә аңлый алмыйм! – дип көяләнде соры куян.
– Сиңа тагын нәрсә аңлашылмый инде? Кара, менә, барысы да диярлек үз имзаларын куйганнар, син генә карар кабул итә алмыйсың!
Аю зур, тырнаклы тәпие белән башын кашып алды. Бу эш аңа нәрсәсе беләндер ошап җитми иде. Уйлап карасаң, урманны бүре хөрмәтенә атауның нәрсәсе бар инде? Шулай да, горурлыгы тырнанды, нишләп әле аның хөрмәтенә, минекенә түгел? Ул да бит урманның соңгы хайваны түгел. Икенче яктан, куянның мәҗбүри рәвештә аның кулын куйдырырга тырышуы шикләндерде.
Диплом сезгә яхшы эш табарга ярдәм итәр, тик ләкин шәхси үсеш кенә сине чын-чынлап баетачак. Ә түбәндәге 25 кагыйдә бу юлда ярдәмче булыр.
Татар теле һәм әдәбияты укытучысы Ләйлә Хәйрулловна менә инде ике ай буе фаҗигале рәвештә үз иренә гыйшык. Ун ел буе бергә тормыш корган ире әлегә берни дә сизми. Һәм бу, Аллага шөкер, Ләйлә Хәйрулловнаның йөрәгенә ут сала.
Бу хәл аның туган көнендә башланды. Дөресрәге, бу инде әллә кайчан башланган иде, бары тик утыз икенче туган көнендә Ләйлә Хәйрулловна үз тормышын кичектергесез үзгәртергә кирәклеген ап-ачык аңлады.
1 бит (барлыгы 4)
